گروت سیال متراکمی است که برای پر کردن شکاف ها سخت می شود یا به عنوان تقویت کننده در سازه های موجود استفاده می شود. گروت عموماً مخلوطی از آب، سیمان و ماسه است و در تزریق فشار، تعبیه میلگرد در دیوارهای بنایی، اتصال بخش های بتن پیش ساخته، پرکردن حفره ها و آب بندی درزهایی مانند اتصالات بین کاشی ها استفاده می شود. کاربردهای رایج دوغاب در خانه شامل پر کردن کاشی کف دوش و کاشی آشپزخانه است. اغلب زمانی که باید قابل مشاهده باشد رنگی می شود و گاهی اوقات هنگام استفاده برای پر کردن فضاهای بزرگ (مانند هسته بلوک های بتنی) شامل سنگریزه ریز می شود. بر خلاف سایر خمیرهای ساختاری مانند گچ یا ترکیب درز، دوغاب به درستی مخلوط و اعمال شده یک مهر و موم مقاوم در برابر آب را تشکیل می دهد.
اگرچه هم دوغاب و هم ملات نسبی نزدیک آن به عنوان امولسیون ضخیم اعمال می‌شوند و در طول زمان سخت می‌شوند، گروت به دلیل ویسکوزیته کم و عدم وجود آهک (به ملات برای انعطاف‌پذیری اضافه شده) متمایز می‌شود. دوغاب نازک است، بنابراین به راحتی در شکاف ها جریان می یابد، در حالی که ملات آنقدر ضخیم است که نه تنها وزن خود، بلکه همچنین سنگ تراشی را که در بالای آن قرار داده شده است، تحمل کند.
دسته بندی انواع گروت:
1- گروت پایه اپوکسی
2- گروت پایه سیمانی